Θυρεοειδεκτομή

Η θυρεοειδεκτομή είναι η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα.

​

Ο θυρεοειδής ένας ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται στο κατώτερο σημείο του τραχήλου, κάτω από την περιοχή του λάρυγγα. 

​

Οι ορμόνες που παράγει είναι υπεύθυνες για την ρύθμιση του μεταβολισμού και την ταχύτητα του καρδιακού ρυθμού, αλλά και για τον μεταβολισμό του ασβεστίου στο σώμα (σε συνδυασμό με τους παραθυρεοειδείς αδένες).

​

Ανάλογα με το πρόβλημα του θυρεοειδούς μπορεί να αφαιρεθεί ολόκληρος ο αδένας ή μόνο ένα τμήμα του. Στην περίπτωση της ολικής θυρεοειδεκτομής, ο ασθενής θα πρέπει να παίρνει θεραπεία υποκατάστασης με θυρορμόνη για όλη του τη ζωή.

​

Πότε χρειάζεται να γίνει αφαίρεση του θυρεοειδούς

​

Η αφαίρεση του θυρεοειδούς συνήθως γίνεται για να αντιμετωπιστεί κάποιο πρόβλημα του θυρεοειδούς όπως ο καρκίνος, η μεγάλη διόγκωση του θυρεοειδούς (βρογχοκήλη) και η υπερβολική δραστηριότητα του αδένα (υπερθυρεοειδισμός) όταν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά.

​

1. Καρκίνος θυροειδούς. Ο καρκίνος είναι η πιο συχνή αιτία για να γίνει αφαίρεση θυρεοειδούς. Στην περίπτωση που έχει διαγνωστεί καρκίνος, πρέπει να γίνεται ολική θυρεοειδεκτομή, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να γίνεται ταυτόχρονα και αφαίρεση των τραχηλικών λεμφαδένων γύρω από τον θυρεοειδή.

2. Καλοήθης διόγκωση του θυρεοειδούς (βρογχοκήλη). Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες ο θυρεοειδής διογκώνεται τόσο πολύ, ώστε πιέζει την αναπνευστική οδό προκαλώντας δύσπνοια και έντονο αίσθημα δυσφορίας, ενώ μπορεί επίσης να δημιουργεί και δυσκολία στην κατάποση. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να αφαιρείται το μεγαλύτερο ή ένα μέρος του αδένα.

3. Αυξημένη δραστηριότητα του θυρεοειδή (υπερθυρεοειδισμός). Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μια κατάσταση στην οποία ο θυρεοειδής υπερλειτουργεί.

 

Τα πιο συχνά συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού είναι:

​

-Απώλεια βάρους
-Ταχυκαρδία
-Ιδρώτας, εξάψεις και δυσανεξία στη ζέστη.
-Νευρικότητα και συναισθηματική αστάθεια.
-Μυϊκή αδυναμία, εύκολη κόπωση.
-Τρέμουλο στα χέρια.

​

​​

1. Απροσδιόριστοι ή ύποπτοι όζοι θυρεοειδούς. Σε κάποια οζίδια του θυρεοειδούς μετά την παρακέντηση και λήψη βιοψίας με λεπτή βελόνη (FNA) μπορεί να υπάρχει υψηλή υποψία ύπαρξης καρκίνου. Κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, στα άτομα αυτά συστήνουμε να γίνει επέμβαση θυρεοειδεκτομής. 

 

Ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή

​

Τα τελευταία χρόνια εφαρμόζουμε την ελάχιστα επεμβατική αφαίρεση του θυρεοειδούς.

​

Στην επέμβαση αυτή μέσω μιας πολύ μικρής τομής στην βάση του λαιμού και με την χρήση ειδικού εξοπλισμού αφαιρούμε ολόκληρο ή μέρος του αδένα, ανάλογα με το τι απαιτείται.

​

Κατά την διαδικασία χρησιμοποιούμε ειδικές οπτικές συσκευές μικροχειρουργικής, ώστε η επέμβαση να γίνει με ασφάλεια και χωρίς να συμβούν κακώσεις στους γύρω ιστούς.

​

Ιδιαίτερη μέριμνα δίνουμε στην αναγνώριση και διαφύλαξη των παραθυρεοειδών αδένων, οι οποίοι είναι μικροί αδένες σε στενή επαφή με τον θυρεοειδή και είναι υπεύθυνοι για την διατήρηση του ασβεστίου στο αίμα σε φυσιολογικά επίπεδα.

​

Με την χρήση μιας ειδικής ηλεκτρονικής συσκευής νευροδιέγερσης, εξασφαλίζουμε επίσης ότι θα παραμείνουν ανέπαφα τα λαρυγγικά νεύρα, τα οποία επίσης έρχονται σε στενή επαφή με τον θυρεοειδή και νευρώνουν τις φωνητικές χορδές του λάρυγγα.

 

Μετά την επέμβαση

​

Μετά την επέμβαση, ο ασθενής μεταφέρεται στον θάλαμο νοσηλείας του και μετά από 2-3 ώρες μπορεί να σηκωθεί και να κινητοποιηθεί.

​

Τις πρώτες ώρες υπάρχει ένα αίσθημα ξηρότητας στον λαιμό και ήπιος πόνος κατά την κατάποση.

​

Κάποια αδυναμία στην φωνή είναι παροδική και οφείλεται στον ενδοτραχειακό σωλήνα που εισάγεται κατά την διάρκεια της επέμβασης, ώστε να εξασφαλίζεται η ομαλή αναπνευστική λειτουργία του ασθενούς ενώ είναι σε νάρκωση.

​

Μέσα από μία μικρή οπή χαμηλά στον λαιμό, εξέρχεται ένα λεπτό μαλακό σωληνάκι από σιλικόνη το οποίο λέγεται παροχέτευση και χρησιμοποιείται ώστε να μην συγκεντρώνονται ίχνη αίματος κάτω από το τραύμα. Η παροχέτευση αφαιρείται μετά από 24 ώρες.

​

Το ίδιο απόγευμα μετά την επέμβαση, θα αρχίσετε να πίνετε υγρά και τρώτε μαλακή τροφή.

Η διατροφή με μαλακές τροφές συνεχίζεται για 10 ημέρες περίπου, ενώ η επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες γίνεται άμεσα.

​

​

Η έντονη σωματική άσκηση και τα απαιτητικά αθλήματα πρέπει να αποφεύγονται για τις 10 πρώτες μέρες.

Ο αδένας μετά την αφαίρεση του και ενδεχομένως και οι λεμφαδένες αποστέλλονται για βιοψία και συνήθως έχουμε την απάντηση της ιστολογικής εξέτασης σε 5-7 ημέρες.

​

Από αυτήν θα καθοριστεί και η περαιτέρω πορεία και θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς.

​

Εάν έχει γίνει ολική αφαίρεση του θυρεοειδούς, μετά από λίγες ημέρες ο ασθενής θα ξεκινήσει να λαμβάνει ένα χάπι κάθε ημέρα συνθετικής θυρεοειδικής ορμόνης που λέγεται λεβοθυροξίνη.

​

Η δόση του φαρμάκου αυτού διαφέρει από ασθενή σε ασθενή ανάλογα με το φύλο , την ηλικία, το σωματικό βάρος κλπ

​

Η ρύθμιση της σωστής δοσολογίας θα καθοριστεί μετά από λήψη εργαστηριακών εξετάσεων στις πρώτες εβδομάδες μετά την επέμβαση.

​

​

Εάν η ιστολογική εξέταση του θυρεοειδούς αναδείξει καρκίνο, τότε πιθανώς να χρειαστεί συμπληρωματική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο I131, ή και άλλες συμπληρωματικές θεραπευτικές παρεμβάσεις.